Monday, February 16, 2009

Kia ora!

Kia ora!

Dit is geen auto noch een tropische plantenziekte, maar een vriendelijke Moari-groet t.w. “Hallo!”. Niet dat ik al een echte Maori gezien heb hier in Nieuw-Zeeland, maar wel veel Polynesisch uitziende mensen. Ze lopen alleen niet in strorokjes maar gewoon op Nikes en in spijkerbroeken. De oorspronkelijke inwoners (de Maori dus) schijnen inderdaad rond 1000 AD vanaf de Pacifische kant van NZ, helemaal vanuit Tahiti zelfs (wat toen Hawaiki heette, niet te verwarren met Hawaii), vandaan zijn gekomen, en hebben zich toen hier gevestigd. Een beetje koud was het hier wel, maar er was veel eten. Geen enkel landzoogdier maar wel een grote diversiteit aan vogels, waarvan de helft trouwens helemaal niet kon vliegen. De Moa-vogel hadden ze het eerst op. Deze tamme loopvogels van tot 3 m hoog heeft het na de komst van de Maori slechts een paar eeuwen uitgehouden en toen was de laatste daarvan opgegeten.

Maar goed, Europees uitziende mensen zijn er in NZ ook veel, meest Brits uitziende mensen. Hoewel de heer Tasman in 1642 NZ heeft ontdekt en dacht dat daar de grote landmassa lag die ervoor zorgde dat de aarde “in evenwicht” bleef (in die tijd waren te wetenschappers ervan overtuigd dat er op het zuidelijke halfrond evenveel land moest zijn als op het noordelijke), had hij nadat er 3 matrozen van zijn schip vermoord werden door Maori geen interesse voor NZ meer. Wel noemde hij zijn ontdekking Nieuw Zeeland, naar onze mooie provincie natuurlijk. Pas een kleine 100 jaar later zette Cook voet aan wal, en vandaar de Britten hier.
Genoeg geschiedenis..

Mijn reis naar NZ was lang maar is goed verlopen. De eerste nacht in het vliegtuig weinig geslapen. In Tokyo had ik 8 uur te besteden, dus i.p.v. direct naar de transit-balie te gaan ben ik van het vliegveld af gegaan en heb de trein naar het dorpje Narita genomen. Supercool om weer in Japan rond te lopen. Het bleek een mooi en toeristisch dorpje te zijn met een tempel vooraf gegaan door een straat vol restaurantjes en souvenirs-shops, waarvan de meeste (zoals meestal in Japan) eetbaar. En natuurlijk kon je die ook proeven! Daarvan heb ik dus dankbaar gebruik gemaakt. Bovendien wat het al heel lekker weer in Japan, met reeds (let wel: begin februari!) bloesem aan enkele bomen.

Om half 7 ging mijn vliegtuig naar Auckland, en de volgende dag was ik daar, vanwaar ik nog een vliegtuig verder had naar Wellington en vandaar een bus naar Palmerston North. Omdat ze behoorlijk streng zijn met inheemse microbiële gevaren moesten mijn kampeermateriaal en schoenen op een biosecurity-lab bij de douane onderzocht worden. Ook mijn kaas en stroopwafels die ik heel lief van Heleen had meegekregen, kreeg ik maar tenauwernood mee. Uiteindelijk kwam ik 2 dagen na mijn vertrek in Palmerston aan, weliswaar op de verkeerde plaats omdat de buschauffeur ook niet precies wist waar het was, maar een lift van een AIO uit Singapore bracht mij naar mijn studio. Ruim ding trouwens.

De volgende dag werd ik om kwart voor 8 wakker dus ik lijk meteen al in het NZs ritme te zitten. Wat nou jetlag.. Dagje Palmerston North bekeken (voor de stad hoef je er niet heen) en boodschappen gedaan. Tot mijn verbazing kwamen de kiwi’s (de vruchten) daar uit…Italië! Boodschappenkarretje zijn hier ook 2x zo groot als in NL en mandjes hebben ze niet. Verder nog lekker verbrand in de zon.

Gisteren mijn eerste dag op werk. Het was vooral een administratief dagje: hier formulieren invullen, daar kaart halen, weer op een andere plaats een internetverbinding proberen te krijgen, etc. Verder ook met wat mensen die onderzoeksplannen doorgepraat, en het ziet er interessant uit, vanuit de microbiologie en het ketenmodelleren een uitstapje naar moleculaire epidemiologie en evt. moleculaire genetica. Door Petra, de dame die voor mij aan een Campylobacter-bronattributiemodel gewerkt heeft en van wie ik e.e.a. over ga nemen om een model op te stellen voor de Nederlandse Campylobacter situatie, was ik al in NL uitgenodigd om mee te gaan bier drinken en eten in Palmerston. ’s Avonds bleek ik met 5 forse dames van middelbare leeftijd aan tafel te zitten, waarbij de gesprekken vooral gingen over kinderen, calorieën (voor de meeste NZ-ers zouden een beetje minder geen slecht idee zijn incl voor mijn tafeldames), en TV-series (ik ben weer helemaal op de hoogte van Desperate Housewives en Gray’s Anatomy). Verder kreeg ik bijna geen biertje omdat ze dachten dat ik niet oud genoeg was (pff het verschil tussen 18 en 29 lijkt me wel te zien). Iets waar mijn tafeldames trouwens jaloers op waren.

Verder kwam ik er vanochtend achter dat mijn fotocamera foetsie is, waarschijnlijk ergens tijdens de reis weggeraakt. Dus heb ik vandaag meteen een nieuwe besteld.. Maar helaas voor dit eerste verhaaltje, geen foto’s..

6 Comments:

Anonymous Anonymous said...

hey joost mooi verhaal vooral het geschiedenis gedeelte! :-P veel plezier en succes daar, moieh!

12:03 AM  
Blogger Nadia said...

Hey Joost!

leuk hoe je zo je verhaal verteld :-), komen bij mij ook weer herinneringen naar boven...
Veel plezier daar en geniet van de natuur! Ben benieuwd naar de rest van je (toekomstige) verhalen...
groetjes,
Nadia

12:13 AM  
Blogger Georg Muntingh said...

He Joost!

Ik wist natuurlijk wel dat het niet heel lang kon duren voordat er op dit blog weer een mooi verhaal uit een ver land zou verschijnen. En Nieuw Zeeland, dat is natuurlijk weer heel wat anders. Ik houd je blog in de gaten!

12:26 AM  
Anonymous Anonymous said...

Ze maken daar wel werk van inburgering met de historische canon van NZ!

Tot de volgende keek.

12:42 AM  
Anonymous Anonymous said...

Gaaaaan met dat campylobacterbronattributiemodel!
Zo niet modelleren, dan wel scrabbelen...
Good luck!

ps: mooi verhaal

11:39 AM  
Anonymous Anonymous said...

dag joost, hier oma net jouw verhaal gelezen en volgens geert kan ik jouw best een klein verhaaltje terug mailen wel leuk om dit even te doen. Bijzonder leuk jouw verhaal te lezen .zo kom je nog eens ergens achter..ik ben erg nieuwsgierig hoe verhaal de volgende keer is een dikke kus van oma en graag tot de volgende keer het ga je goed !
liefs van oma

6:14 AM  

Post a Comment

<< Home