Racen uit Tibet

De titel van dit verhaaltje is dubbelzinnig. Vanochtend zijn we de Tibetaanse wereld zo'n beetje uit gereden, vanuit het dorpje Tagong. Over de zogenaamde Sichuan-Tibet Highway, de snelweg die de Chineze provincie Sichuan met de Tibetaans hoofdstad Lhasa verbindt. De term "highway" is echter een overdrijving, de weg bestond voor het grootste gedeelte uit zandpad compleet met keien en kuilen. Verder is sinds vandaag in geheel China een vakantieweek begonnen, wat er voor zorgde dat in dit anders zo rustige en rustieke gedeelte van China nu een complete file van auto's stond op deze "highway". En niet zo een die in Nederland het dagelijkse ochtendspits-straatbeeld beheerst, maar een van ongeduldige Chinezen die ondanks dat er allesbehalve ruimte is om in te halen, dit toch proberen. De kwaliteit van de weg en de aard van de Chinezen zorgde er in ieder geval voor dat er op de Sichuan-Tibet Highway zeker geen sprake was van racen.

Van racen in een tweede betekenis van het woord was echter wel sprake. Toen we 3 dagen geleden aankwamen in Tagong, kreeg ik na het drinken van een warme chocolademelk plotseling wat rare kriebels in de maag, en 2 uur later kwam de chocolademelk er dan ook via de vooringang weer uit. Bij overgeven alleen bleef het niet, ik heb de volgende dag de hele dag in bed gelegen, met regelmatige uitstapjes naar de wc. Reizigersdiarree.. het voelde weer als vanouds, als 6 jaar geleden met Ruud in India. Goed, van Tagong heb ik zelf dus niet veel gezien (maar gelukkig regende het daar ook bijna de hele tijd). Vanochtend heb ik maar een paar pillen Immodium (allesstopper) ingenomen, zodat ik er tenminste tijdens de rit naar Kangding, waar we nu zitten, geen last van had. Ik hoop dat dit "racen" snel voorbij is.

Vanuit Litang, waar ik de vorige update schreef, zijn we (we reizen nog steeds met z'n vieren: Mark, Linda, Annieka en ik) doorgereden naar Ganzi. In Ganzi hebben een enorm Tibetaans klooster bezocht, en ook de grote Tibetaans wijk voor dit klosster, vol lemen hutjes was interessant om door heen te lopen. Verder hebben Annieka en ik nog een grote grasberg opgelopen, met op de top een fantastisch uitzicht op begletsjerde stijle punten er naast en bergen in de vorm van bepoedersuikerde oliebollen. En natuurlijk de uitstrekkende groene heuvels onder en spectaculaire wolkenluchten boven dit alles. Verder overal rondcirkelende lammergieren. Kortom, een heel mooie wandeling. Na Ganzi zijn we via een eveneens verschrikkelijke weg doorgereden naar Tagong, een dorpje op 3800 meter te midden van groene grasheuvels, met op de achtergrond weer grote bergen. Maar die waren door het slechte weer niet te zien (en bovendien zou ik er toch niet van genoten hebben in bed).

Vanaf hier zijn we van plan naar Chengdu te gaan en vanaf daar, ehh, dat moeten we nog bekijken. Tot de volgende keer.