Thuis

Beste allemaal!

Alhoewel mijn lichaam er nog even aan moet wennen (gisteren 14 uur aan 1 stuk geslapen, vannacht was ik om 3 uur al klaarwakker..), weet mijn verstand het al wel: ik ben weer thuis (hiernaast op de foto is niet thuis trouwens, maar bij mijn opa en oma)! Terug in koud, regenachtig Nederland, waar het om 9 uur pas licht wordt, en om 4 uur al weer donker. Waar de trein zo'n 10 euro per uur kost i.p.v. 1.Maar ook: terug in het land waar kaas op lekkere donkerbruine boterhammen gegeten wordt, en vla, en muesli, en het bed lekker zacht is. Het zijn niet mijn woorden, maar elk nadeel heb zijn voordeel.

Om mijn reisbeschrijving compleet te maken moeten we even teruggaan naar 30 november, toen ik de familie Murai in Niigata verliet. Mijn liften naar hen toe is wel het verhaal van de week geweest, echter een heel goed idee hebben ze het nooit gevonden, bleek wel uit hun afscheidskadootje aan mij: een ticket voor de nachtbus naar Tokyo. Niigata-Tokyo is echter niet heel ver weg, waardoor ik midden in de nacht al in hartje Tokyo was. Een ideaal tijdstip om de beroemde vismarkt van Tsukiji te bezoeken. Deze is namelijk op zijn hoogtepunt tussen 5 en 7 's ochtends; dit is het moment waarop eigenaren van restaurants in Tokyo de vis uitzoeken voor hun sushi of sashimi. En aangezien er heel wat van dat soort restaurants zijn in Tokyo, is die vismarkt megagroot. Evenals sommige vissen daar trouwens. Ik heb me nooit gerealiseerd dat tonijnen zulke grote jongens zijn.
Verder heb ik in Tokyo nog de haven bezocht, waar het Vrijheidsbeeld is nagebouwd. Zie mijn foto van de skyline van Tokyo, waarop copieen van 2 werken van de heer Eiffel te zen zijn: de Eiffeltoren en het Vrijheidsbeeld.

2 December ging mijn vliegtuig, die ik op een haartje na net niet gemist heb. In dat vliegtuig zat ik naast 2 Japanners, waarvan het afscheid van 1 van hen vrij bizar was. Aangekomen in Bangkok barstte hij plotseling in huilen uit dat het zo gezellig was geweest in het vliegtuig. Tja, hoe ga je daar als nuchtere Drenth mee om?

Zo snel mogelijk ben ik vanuit Bangkok weer vertrokken, wederom naar Koh Chang. Daar had ik namelijk een vierdaagse duikcursus geboekt. Alhoewel de cursus qua cursus weinig voorstelde (halve dag theorie, en 1 duik waar we in een groot tempo achter elkaar wat oefeningen onder water moesten doen, en voor de rest gewoon visjes kijken), was het wel geweldig mooi om te zweven over koraalriffen en openklappende schelpen, je plotseling in een school vissen te bevinden, en roggen te zien "fladderen" door het water.

Verder heb ik nog een dag door de jungle gelopen, waar we net als Tarzan ons aan lianen slingerend over rivieren moesten heenwerpen (wat niet iedereen lukte, aangezien de liaan op een gegeven moment "knap" zei). Ook heb ik met wat ter plaatse geadopteerde vrienden mijn verjaardag nog gevierd, en die van de Sint, tja, die heb ik helemaal vergeten.. En met Koh Chang zat mijn reis er (afgezien van de terugreis) op. Afgelopen maandagochtend ben ik in Nederland teruggekomen.

Wat zijn nu de plannen? Welnu, eerst ga ik aanstaande maandag mijn bul in ontvangst nemen. Wie hierbij wil zijn: 18 december, 16.45 uur, Senaatskamer Academiegebouw. En dan moet die baan er maar eens komen. Joost ganbatte!

Dank jullie voor het volgen van de blog, en voor de reacties erop. Tot ziens!